Een beetje vanalles

Eens echt de toerist uithangen. Dat deed ik vorige week maandag. Ik had een overwacht dagje vrij en dus toog ik al vroeg naar het strand bij Spice, met de scooter. Een lekkere ijskoffie in de ochtend, lunch (de ‘catch of the day’ was wahoo, een soort van makreel voor gevorderden en dat bleek lekker) en liggen lezen en luieren. In de latere namiddag ben ik dan verder gereden naar 1000 Steps om daar te snorkelen. Heel mooi koraal!

Vorige week woensdag zijn we met zijn tweeën op de scooter naar Rincon gereden. Dat is best wel een hele belevenis, want de afstand is lang, het is heuvelachtig en er is veel wind. Reken daarbij een niet al te enthousiaste huur-scooter en u kunt zich voorstellen dat we telkens blij waren als we de top van een helling gehaald hadden en opnieuw heuvelafwaarts konden bollen. Onze bestemming was de Cadushy Distillery. Daar maken ze een likeur van de gelijknamige cactus. En je kan er ook cocktails drinken. Cheers!

Vorige zondag zijn we voor het eerst gaan brunchen bij Red Palm. Dat zijn “de buren” en die hebben elke zondag een brunch die je kan combineren met loungen aan het zwembad. Het bleek erg lekker en dus voor herhaling vatbaar. Het is ook best wel een mooi zwembad om te liggen, alleen zijn er erg weinig schaduwplekken dus we waren erg blij toen we er toch zo eentje konden bemachtigen.

Ook het vermelden waard is de “Guilty Pleasure Night” vorige woensdag in Havana. Daar kon je allerlei liedjes aanvragen die je zou zingen onder de douche wanneer niemand luistert. Dat is dus he-le-maal mijn soort feestje. Het mag niet verbazen dat ik mij duchtig heb laten gaan met verzoeknummers. En de dj heeft er ook best wel veel gedraaid, jochei! Extra vermelding trouwens voor de nobele onbekende die ‘Non non rien n’a changé’ van Les Poppys heeft aangevraagd. Heerlijk meegekweeld!

Een dag eerder ben ik eindelijk met mijn camera zeepaardjes gaan fotograferen. Geen echte natuurlijk, wel onze paarden bij het zwemmen. Het was voor het eerst dat de nieuwe paarden het water in gingen, dus Martijn reed met de auto mee om te helpen en dat gaf mij en mijn camera meteen een lift.

Of ik dan zelf niet gereden heb de afgelopen periode? Natuurlijk wel! Behalve met vaste waarde Herencia ben ik ook met de nieuwe Liberty op trail geweest. Wat een fijn paardje! Crappy foto’s wegens crappy camera, maar als u heel goed kijkt kunt u onder de boom een ezel spotten.

Een rustig weekje

Na mijn rustig avondje vrijdag (na de festiviteiten van donderdag, u weet wel), kon ik er zaterdag tegenaan. Met zijn drietjes gingen we rustig wat drinken bij Karel’s Beach Bar, een mooie bar op een pier, waar je zomaar vanuit je luie stoel de visjes kan zien zwemmen in het verlichte water. Daarna gingen we verder naar Little Havana waar blijkbaar een rock-coverband optrad. Ik vond die echt super! Ze speelden niet alleen echt voordehandliggende covers maar ook “vergeten klassiekers” – het heeft mij nog een halve dag ge-Google gekost eer ik doorhad dat dat nummer dat mij bekend in de oren klonk Freaks van Live was. Deze keer deden we niet te gek en waren we op een degelijk uur terug thuis. Niet dat dat nu zo urgent was, zondag was een zalige luilekkerdag.

De rest van de week is rustig voorbij gerold. Voor de middag waren er de gewone taakjes in en om de stal. Ik heb ook voor het eerst met Liberty gereden, da’s de nieuwe merrie. Leuk beestje. De beige reus op de foto’s is trouwens Topaz, ook nieuw. Hij gaat in de bak voor geen meter vooruit, maar gisteren heeft Simone hem buiten gereden, samen met mij op Spirit, en toen bleek hij plots wel gemakkelijk te lopen. Het ideale trailpaard dus!

Op maandag- en dinsdagmiddag heb ik wat lesjes gegeven, woensdag- en donderdagmiddag waren naar goede gewoonte strandmomentjes. Gisteren zijn we bij Jibe geweest (bij Sorobon is dat), vandaag bij Spice. Het aantal boeken dat ik lees stijgt echt exponentieel tijdens een week als deze 🙂

En verder heb ik eigenlijk weinig te vertellen, zo gaat dat bij een rustige week hé. Gelukkig zijn er nog wel wat foto’s van uw Favoriete Farmville-vriendjes. Extra aandacht gaat deze keer naar de zestien (!) landschilpadden die deze week gearriveerd zijn en vanaf nu dus ook deel uitmaken van de Horse Ranch Bonaire dierenfamilie. Veel kijkplezier!

 

En toen was er Internet

Zondagavond was het weer Full Moon Party. Dat is elke keer op de zondag die het dichtst bij volle maan zit en aangezien ik deze keer gebruik kon maken van de huurscooter, moest ik er dus niet met de fiets naartoe. Het feestje was heel leuk en het eindigt normaal gezien om 23 uur (deze keer uitzonderlijk een uurtje later) dus we waren nog op een redelijk okay uur thuis.

Dat was goed, want er stond maandagochtend een trail voor mij op het programma. Net zoals dinsdag-, woensdag- en donderdagochtend. Een drukke week dus! Ik heb telkens met Herencia kunnen rijden, dus het was op vlak van paardrijden best wel ontspannen. Een paar ritten waren met ervaren ruiters en daarom ook met draven en galopperen, een paar waren enkel een stap. Enkele fotootjes, een mix van de verschillende ritten deze week:

Maandag- en dinsdagnamiddag stonden er de gewone kinderlessen op het programma, woensdag- en donderdagnamiddag kreeg ik vrij en kon ik gaan ontspannen bij het strand. Dat gebeurde de eerste keer bij Plaza en de tweede keer bij Spice.

Donderdag geschiedde zowat tegelijkertijd met mijn ochtendlijke rit een klein wonder. Telbo had al langer beloofd om langs te komen om een schotel te plaatsen, zodat we degelijk internet zouden hebben in plaats van onbetrouwbare trage 3G. Ze hadden ook al een paar keer een afspraak gemaakt, maar die nakomen bleek moeilijk. En toen, donderdag, toen was er Internet. Echt, goed werkend Internet waarmee we zelfs videogesprekken kunnen doen en YouTube-filmpjes kunnen bekijken. Internet dus eigenlijk, met hoofdletter.

Niet dat dat ons tegenhield om op stap te gaan. Donderdagavond is er in Cuba Compagnie altijd salsa-avond. Dat kunnen wij niet dansen, maar we wilden wel gaan feesten dus we besloten ons er niks van aan te trekken. Eerst wat gaan drinken bij de brouwerij aan de overkant van de straat (er is één bier dat echt hier op het eiland wordt gebrouwen, de Bonaire Blond) en dan naar het salsafeestje. Geruststellende indruk: er waren daar wel meer mensen die het ook niet konden. Minder geruststellend: we hadden na het feestje nog geen zin om naar huis te gaan, en Luca’s Bar was nog open en van het een kwam het ander en uiteindelijk waren we pas om 4:30 uur thuis. Ik weet het, ik ben geen twintig meer, maar af en toe vergeet ik dat wel eens en zodoende was ik vandaag een wrak. De ochtendelijke taken lukten nog wel, maar ik zag zo op tegen de kinderles deze namiddag. Hoe het mij uiteindelijk gelukt is weet ik niet precies, maar ik ben er in geslaagd om een degelijke les te geven en heb dan ook nog een paar kinderen meegenomen op een buitenrit van een uur – iedereen kwam weer netjes heelhuids aan op de ranch. Vanavond ga ik de festiviteiten wijselijk links laten liggen en op tijd onder de klamboe duiken.

Het is intussen ook alweer een week en een dag geleden dat de nieuwe paarden hier op stal zijn aangekomen. Ze beginnen zich aardig thuis te voelen en gingen enkele dagen geleden voor het eerst op de foto.

Ongeveer tegelijkertijd met de paarden is ook een nieuwe lading muggen aangenkomen. Had ik de eerste maand van mijn verblijf nauwelijks muggenbeten, staan mijn armen en benen nu helemaal vol. Het is de laatste dagen warmer dan normaal en het is ook nagenoeg windstil, wat uitzonderlijk is. Ik hoop dat de wind snel weer aantrekt en de muggen daarmee verdwijnen.

In de reeks ‘leuke beestjes op de boerderij’ mag deze keer varken Bruno een glansrol spelen.

Afgelopen weekend heb ik trouwens ook enkele foto’s doorgestuurd gekregen die de moeder van een klant had gemaakt tijdens de trail. Ik deel ze hier graag, zo ziet u mij ook ‘ns op Herencia zitten. Het tweede paardje in het rijtje – die nog kleinere bruine – is Lucera. Daarmee rijd ik ook erg graag en best wel vaak.

 

Ochtenden te paard, middagen op het strand

Zondagochtend, 6:33 uur. Geen idee of het komt door het bioritme, de luidruchtige dieren die al allemaal wakker zijn of het feit dat ik gisteravond al om 22 uur ben gaan slapen, maar ik ben vroeg wakker. Vroeg genoeg om mij nog ‘ns om te draaien en daarna alsnog voor de middag aan mijn blog te kunnen beginnen.

Die is mogelijk wat eentonig voor u, als lezer, aangezien ik de afgelopen dagen veel gelijkaardige dingen heb gedaan. Donderdagochtend stond er een ritje van een uur met twee vrolijke Amerikaanse dames op het programma. Ik reed op de kleine Lucera en die deed het heel goed. Ze is dan wel klein, maar haar korte beentjes gaan snel op en neer. De grotere paarden moeten geen stap trager gaan als zijn de eerste is. Na de middag waren er de gebruikelijke lesjes – rustig want maar 4 leskinderen deze keer.

En dan was het tijd voor ons om ons klaar te maken voor een etentje, jawel. Het was de afgelopen week restaurantweek op Bonaire. In die week kan je voor 25 dollar een menu eten in de beste restaurants op het eiland. Wij kozen At Sea uit, dat normaal gezien ver boven ons budget zou liggen. Ik had als voorgerecht een tartaar van tonijn, als hoofdgerecht een tenderloin steak en daarna een kaasplankje. Voor 20 dollar exta kreeg ik er aangepaste wijnen bij: jummie! Oh en op’t einde porto. Porto! Veel zelfs, yes!

Vrijdagochtend was het tijdig opstaan geblazen, voor een trail met zwemmen. Ik reed weer op Lucera, maar deze keer moest ik niet als eerste. Een van de andere meisjes reed eerste op Spirit, zodat ik dicht bij Indy kon blijven om de bange ruiter gerust te stellen. Missie geslaagd, want we zijn zonder problemen en met een heel blije ruiter teruggekeerd naar de ranch. Ook leuk was dat ik na de middag gewoon naar het strand kon! Coco Beach deze keer en omdat ik best wel moe was, ben ik niet eens in het water geweest. Gewoon een beetje relaxen in de schaduw, boekje lezen, pintje drinken… echt genieten!

Zaterdag was zowat hetzelfde scenario, maar dan wel met een grotere groep en ikzelf weer op de eerste positie met lieve Herencia. Dat paardje blijft toch echt wel mijn favoriete paard om trails te leiden: zacht karakter, vlotte stap, enthousiast en braaf. Ik kan echt helemaal gerust zijn als ik weer ‘ns naar achteren zit te kijken of iedereen mee is of om wat uit te leggen tegen de felle wind in. Ze was zelfs voorbeeldig toen ik onderweg moest afstappen om bij een huis langs de route een hoefvijl in de brievenbus te gooien. Na de middag voltrok zich een gelijkaardig scenario als de dag voordien, maar dan op het strand van Plaza. Vol goede moed had ik mijn snorkel meegenomen, maar uiteindelijk heb ik alleen maar wat op een strandbed gelegen. ’s Avonds nog even zonsondergang meepikken en dan naar huis. Dat gaat sinds begin deze maand trouwens met een scooter die ik samen met een ander meisje hier heb gehuurd. Net op tijd, zo blijkt, want intussen hebben én de twee fietsen, én de moto van de andere hulp lekke banden. Gelukkig kunnen we ons nog een beetje behelpen nu.

 

 

 

Rincon-dag en naar de zee (en nog eens, en nog eens)

Zondag was Rincon-dag. Dat is een soort oogstfeest dat één keer per jaar plaatsvindt, in Rincon. Rincon is meer dan 20 kilometer hier vandaan en de weg is niet vlak, dus fietsen was geen optie. Daarom hebben we een auto gehuurd, zo’n pickup. ’s Ochtends naar de luchthaven, bij Avis de auto oppikken, de andere meisjes oppikken en wij onderweg. We zijn eerst nog wel even gestopt bij het Goto-meer en ook bij 1000 Steps. Het meer is bekend voor de vele flamingo’s die er leven, 1000 Steps schijnt een mooie locatie te zijn om te duiken of snorkelen. Dat hebben we niet gedaan, er naar kijken wel.

Van daaruit reden we in min of meer rechte lijn naar Rincon. Dat is een klein dorpje dat voor de gelegenheid voor eetstalletjes stond. Voor mij de gelegenheid om nog ‘ns geitenstoofpotje te eten, iets wat ik erg lekker vind en wat thuis niet of nauwelijks te krijgen valt (op de foto was ik op het eten aan’t wachten). Na het eten hebben we ook nog naar de kleurrijke stoet gekeken.

Omdat we toch over een auto konden beschikken, lieten we het daar niet bij. We reden naar het zuiden van het eiland en stopten bij de zoutpannen en de slavenhutjes. ’s Avonds zijn we nog ribbetjes gaan eten, maar die waren zo lekker dat ik geen tijd had om aan fotograferen te denken.

Maandagochtend werd voornamelijk in beslag genomen door het terugbrengen van de auto. Die moest namelijk volgetankt zijn en omdat het 1 mei was waren alle tankstations gesloten. Allemaal, op één na. Het laatste waar ik ging proberen, natuurlijk. Maar goed, tank vol, auto vlekkeloos teruggebracht en wij weer naar de stal. Maandagnamiddag waren er geen lessen, dus hebben we eigenlijk niet zo veel gedaan.

Dinsdagochtend reed ik weer een trail, opnieuw met de lieve Herencia. Ik heb geprobeerd wat foto’s te maken bij de flamingo’s, maar het kleine cameraatje toont die echt niet goed. Of niet, eigenlijk. Maar alleszins, je ziet knappe Herencia en mijn selfie-skills. Simone maakte een foto bij thuiskomst, zo ziet u het ook eens van de andere kant.

En om het helemaal fijn te maken, mocht ik dinsdagnamiddag vrij en kon ik dan naar het strand gaan. Deze keer zonder paard, maar met een boek en voor de gelegenheid niet bij Lac Bai maar bij Coco Beach. Super!

Vandaag zouden er eigenlijk twee nieuwe paarden komen, maar in Caraïbische stijl werd die deadline natuurlijk niet gehaald, dus op foto’s is het nog even wachten. Gelukkig heb ik de afgelopen dagen veel foto’s genomen van andere bewoners van de boerderij. Speciale vermelding voor de hengst Indy, die erg zijn best deed om sexy te kijken voor de foto en dus ook in veelvoud online mag verschijnen.

Mijn allereerste koningsdag

Donderdagnamiddag zou ik eigenlijk vrij hebben, maar er kwam een last-minute reservering binnen en dus mocht ik een trail rijden. Natuurlijk niet nadat we in de ochtend de gebruikelijke werkjes hadden gedaan. De andere meisjes hebben daarnaast ook getraind met Mystique en ik heb wat foto’s genomen.

De trail reed ik opnieuw met Herencia. Omdat één van de twee Amerikaanse gasten niet kon rijden, was het rustig in stap en natuulijk weer een mooie gelegenheid voor de merrie om te oefenen als gidspaard. Het ging nog veel beter dan de vorige keer.

Donderdag was overigens ook Koningsdag en aangezien ik toch een beetje in Nederland ben nu, was dat meteen een goede gelegenheid om dit voor het allereerst te vieren. Coco Beach organiseerde een ‘Kingsday’ party op het strand. We arriveerden na de werkdag, dus niet bepaald vroeg en de dj die aan het spelen was, vond ik niet zo geweldig. Maar toen kwamen er drie volledig onbekende Nederlandse zangers die meezingers van Nederlandse bodem brachten, en dat vond ik dan weer helemaal geweldig! En aangezien dit feestje maar tot 11 uur duurde, kon ik ook nog tijdig naar bed. Nadeel is dat ik nu al twee dagen zit te neuriën van “‘k Heb de héééééle nacht liggen dromen….”

Dat was goed, want vrijdagochtend mocht ik opnieuw op trail, deze keer met een groepje Nederlandse klanten die al konden rijden. Herencia was weer mijn vriendinnetje van dienst en op één stop na – reden: iets onzichtbaars midden op de weg, of zo – was ze het perfecte gidspaardje. De trail zelf was helemaal geweldig. Onderweg hebben we heel veel ezels gezien, uitzonderlijk veel flamingo’s, een leguaan die uit zijn hol kwam net op het moment dat ik het hol in kwestie aanwees als “dit is het hol van een leguaan”, een paar lovebirds op de cactussen… het zat er allemaal bij. Omdat deze ruiters gevorderd waren hebben we ook fijn draf en galop gedaan. Top!

Vrijdagnamiddag kregen we vrij en dan zijn we naar Lac Bai gefietst. Ver! Veel wind! Slechte weg! Maar het was de moeite waard, want we hebben een supergrote schildpad gezien. Lac Bai is de locatie waar we ook met de paarden gaan zwemmen. Een stukje verderop zie je geregeld schildpadden die hun hoofdje boven water steken om naar lucht te komen happen. Die hebben we na zo’n adempauze gevolgd zodat we ze onder water konden zien zwemmen. Machtig! Oh ja en natuurlijk heb ik tussen het snorkelen en pootje baden door gewoon op het strand gelegen, wat had u nu gedacht.

Vrijdagavond is uitgaansavond in Bonaire, maar ik heb het niet te laat gemaakt dus ik was nog redelijk okay om vanochtend te voederen. Vanmiddag zijn we even naar Kralendijk geweest, gewoon wat rondhangen, maar die foto’s toon ik wel ‘ns een andere keer. Voor nu nog even een grote foto van een heel klein kikkertje dat enkele dagen geleden door de gang van de paarden sprong.

 

Van de ene ‘fotoshoot’ naar de andere

Deze keer zal ik ‘ns niet beginnen met boerderijverhaaltjes, maar met enkele cliché strandfoto’s. Eén van de meisjes hier volgde zondagochtend een surfles en wij besloten te gaan ‘supporteren’. Dat is eigenlijk gewoon op het strand liggen bij Sorobon en terwijl naar de surfers kijken en door de zon verbrand worden. Althans dat laatste viel bij mij nog wel mee, maar we zijn toch met enkele vrij rode meisjes naar huis gekomen. Oh en we hebben dus, zoals gezegd, cliché foto’s genomen van elkaar op het witte strand bij de blauwe zee.

Ik kan mij niet meer precies herinneren wat ik maandag heb gedaan, dus het zal wel een ‘gewone’ ochtend geweest zijn. Na de middag stonden er wat lesje op het programma en heb ik ook nog een uurtje buiten gereden met enkele leskinderen. We hebben ook ‘fotoshoot’ gedaan met knapperd Sky.

Dinsdagochtend mocht ik dan zelf een trail met zwemmen leiden. De klant was een jong meisje dat best wel goed kon rijden, dus dat ging makkelijk. Ik reed met Herencia, en die is het eigenlijk niet gewend om eerste te lopen. Ze was op een paar stukjes onzeker maar over het algemeen was ze heel erg flink. Als ze nog een paar keer de leiding mag nemen, verwacht ik dat het een heel fijn gidspaard zal worden. Het is echt zo’n lieve merrie, ze staat samen met Lucera hoog op mijn favorietenlijstje.

Vandaag – woensdag – moest ik enkel in de voormiddag werken. Deze namiddag dus de fiets op samen met één van de andere hulpen hier. We trapten naar een strand waar we nog nooit geweest waren: Coco Beach. Heel leuke plek, knappe beach bar, groot zandstrand… we komen hier zeker nog terug! Ik vind mijn draai trouwens echt niet goed met dat Nederlands bier, dus vandaag een Venezolaans biertje geproefd. Zeker niet slechter dan het Nederlandse, én goedkoper. Bij deze is dus beslist dat mijn vaste biertje bij Coco Beach een Zulia wordt.

 

 

 

 

 

Rijden, nog rijden én naar het strand

Onverwacht is daarom niet minder leuk. Onder dat motto mocht ik donderdagochtend op het laatste nippertje mee op een trail. Ik mocht eerste rijden met Sundance, dan waren er 4 gasten waarvan er 2 wel en 2 niet konden rijden en natuurlijk was ook Simone erbij. Sundance liep op de heenweg niet zo ontspannen als ik graag wou, maar op de terugweg was ze helemaal zen. Fijne rit dus. Bij Lac Bay stopten we om te zwemmen en dat deden we met Macho en Spirit. Ik heb met alle 4 de klanten gezwommen met Macho, Simone met Spirit. Ik ben nog aan het leren hoe dat precies gaat en waar je op moet letten, maar Macho is een heel makkelijke zwemmer die ook in het water veel respect voor je heeft en dus niet trekt of lastig doet. Vier keer goed gezwommen dus. Geen foto’s want last minute vertrekken impliceerde dat ik geen cameraatje bij me had.

Donderdagnamiddag heb ik nog een paar lesjes gegeven en ’s avonds was ik best wel moe. Dat zwemmen met de paarden is fysiek best wel zwaar. Gelukkig is het water hier lekker warm 🙂

Vrijdagochtend was het rustig op de stal. Na de gewone werkjes heb ik voor het eerst met Kim gereden. Ik vond het eigenlijk niet zo’n succes. Ze bokte niet, maar helelmaal blij werd ze nou ook niet van wat ik vroeg, en bij gevolg werd ik er ook niet helemaal blij van. Volgende keer hopelijk beter.

Na de middag waren er eerst de lesjes en aan het eind mocht ik een buitenrit van een uurtje maken met twee lesmeisjes. Het was voor het eerst dat ik deze rit gidste en ik had hem zelf ook nog helemaal niet vaak gereden, maar dankzij last-minute instructie van Simone (“links volgen, dan het zandpad rechts en bij de cactus met de kast naar rechtzs”) en wat aanmoediging van de kinderen die de rit wel goed kennen (“Ben ik nog de goede weg aan’t opgaan?” – “Ja hoor!”) lukte het probleemloos. Zowel de kinderen, de paarden als ikzelf kwamen een uurtje na vertrek weer heelhuids thuis.  Het was voor mij meteen ook de eerste keer dat ik met Spirit reed. Heel fijn paardje, goed vooruit. Beetje een ‘bouncy’ stap, maar wel heel fijn.

Vrijdagavond is feestavond op het eiland en dat was gisteren niet anders. We hadden geluk, want Martijn kon ons wegbrengen met de auto en dan konden we een taxi weer naar huis nemen. We zijn hier intussen al met 4 dus zo valt de prijs eigenlijk nog best wel mee. Eerst gingen we naar Spice, waar ook enkele foto’s genomen zijn van ons. Daarna zijn we verder gewest naar Little Havana waar om 2 uur ’s nachts (braaf hé) onze eerder bestelde taxi ons oppikte.

Het spreekt voor zich dat we vanochtend niet zo vroeg opstonden. Dat is ook niet erg, want we hadden vrij. Eens we allemaal enigszins wakker waren, zijn we naar het strand gegaan bij Plaza. Ik heb voor het eerst op deze locatie gesnorkeld. Echt de moeite waard, mooie  koralen vlak bij de kust met duizende kleine en grote vissen er omheen. Behalve snorkelen stonden boekje lezen en gewoon wat liggen niksen natuurlijk ook op het programma. Grotendeels in de schaduw, trouwens. De zon brandt ongenadig hard.

Zoals beloofd voeg ik deze keer nog wel wat extra fotootjes toe van ‘het leven zoals het is: de boerderij’.  Deze keer met speciale vermelding voor Sky die hard kan galopperen, Lucera en Herencia die altijd samen de wei door stappen, waarbij Lucera de schaduw van Herencia lijkt te willen zijn, geitje Keesje die al wat is gegroeid en natuurlijk weer heel veel leguanen die allemaal op de foto willen.

Van de paaskuikens en de cactuskat

Paasmaandag is hier net zozeer de dag na Pasen als dat dat in België het geval is en ook de paaskuikens konden niet achterblijven! De kip die al enkele weken niet van het nest af wilde dat ze had gemaakt in de voerbak van Sky liep plots luidkeels te klapwieken. En wat bleek? Ze had een bruin en een zwart kuikentje. Hoe lang het zal duren voor die onder een paardenhoef terecht gaan komen? Place your bets!

Maandag heb ik trouwens ook op Sundance gereden in de piste. Ik had haar eerder al ‘ns buiten onder het zadel gehad en dat ging verrassend gemakkelijk, maar binnen wil ze alleen maar hard gaan en dat doet ze door te gaan hangen. Het heeft mij echt veel tijd en moeite gekost om uit te dokteren hoe ik daar het beste mee kan omgaan, maar ik denk dat ik het nu wel beet heb. Volgende keer gaat het rijden dus hopelijk wat beter. Hieronder de enige enigszins deftige foto die ik van de niet-fotogenieke merrie kon maken.

Dinsdag was de laatste dag van één van de meisjes hier. Op de middag hebben we nog snel een fotosessie gedaan met haar en haar favoriete paarden. De foto’s waren best goed gelukt, maar ik ga ze hier niet plaatsen omdat ik niet weet of de modellen in kwestie daar wel zo mee zijn opgezet.

Vandaag heb ik wel weer wat gefotografeerd, met name Simone die met twee meisjes (ik had al “meiden” geschreven. Ik ver-Nederlands hier aan schrikbarend tempo) en dus in totaal drie paarden een korte buitenrit ging maken. Ziet er leuk uit hé!

Vanochtend heb ik trouwens ruzie gehad met onze huiskat Joe-Joe. Joe-Joe kwam gedag zeggen met een cactus aan zijn bil. Ik dacht die eens even professioneel te verwijderen (dat is: met een stok) maar het deed nogal veel pijn denk ik, want Joe-Joe ging lopen, gooide zichzelf op de grond (waardoor de cactus dus opnieuw in zijn vel terecht kwam) en dook toen onder. Pas vanavond heb ik haar terug gezien. Gelukkig deze keer zonder cactus.

Vanmiddag had ik vrij. Ik heb blijkbaar dezelfde schoenmaat als het vertrekkende meisje, dus heb ik nu waterschoentjes, en er meteen ook een masker en snorkel bij. Wij dus de fiets op naar het strand bij Eden Beach (Spice) en ik snorkelen. Het is echt zot wat hier allemaal rondzwemt. Zo veel vissen in alle mogelijke kleuren en motiefjes, en zo dicht bij je! En dan ook nog ‘ns mooi koraal en glashelder water. Het wordt hier niet voor niets omschreven als één van de beste snorkelplekken ter wereld. Bij het volgende vrij moment zal ik zeker nog gaan snorkelen, het is echt de moeite waard. Dat Nederlands bier, daar moet ik overigens nog altijd aan wennen. Speciaal smaakje…

PS: het internet werkt niet mee, dus voor foto’s van schattige boerderijdiertjes zal u nog even geduld moeten hebben!

 

Een relax weekendje

Dat fietsen naar de fuif, dat gaat altijd maar beter en beter. Vrijdagavond ben ik naar Spice gefietst. Daar doen ze elke vrijdagavond een feestje dat tot 10 uur duurt. Wat drinken, dansen, voetjes in het zand… ik kan daar best aan gewend worden 🙂

Nadien ben ik nog even verder gefietst naar Little Havana – dat ligt langs de terugweg, lekker handig – en dan naar huis. De andere meisjes gingen met de scooter, en zij bleven nog wat later, maar ik heb van Simone een nieuw fietslicht gekregen dus ik kan nu ook helemaal veilig in het donker de baan op, zonder begeleiding van de scooter.

Zaterdag mochten we uitslapen en daarna zijn we naar Donkey Beach gefietst, toch wel een kleine drie kwartier fietsen van de ranch. Dit strand ligt vlak bij de luchthaven dus je ziet de vliegtuigen vlak boven je hoofd landen, best wel spectaculair. Verder is het ook een heel mooi strand. Het hoort niet bij een hotel of zo en je kan er naar het schijnt mooi snorkelen. Vandaag is het Pasen dus de winkels zijn gesloten, maar binnenkort moet ik er zeker werk van maken om een snorkeluitrusting te kopen. Je kan hier op zoveel plaatsen snorkelen, dat ik dat zeker nog (veel) wil doen tijdens mijn verblijf.

Zaterdagavond hebben we met z’n allen de paarden gevoederd en sindsdien zijn we vrij. Ik heb mijzelf vroeg onder de prinsessenklamboe verplaatst omdat ik mijn boek wou uitlezen, maar de batterij van de Kindle haalde mij in. Nu is ie aan’t opladen, straks aan het strand kan ik mijn boek waarschijnlijk wel uitlezen.

Dit is eigenlijk maar een saai blogbericht, dus ik plak er nog enkele foto’s aan die ik de afgelopen dagen maakte op de ranch. Speciale vermelding voor de twee baby geitjes die plots bij het huisje stonden, de haan die de hele dag kraakt en die ene bloem op de cactus. Leuk hé!

PS: het regent hier op dit moment! En dat is eigenlijk gewoon hetzelfde als thuis, maar dan warmer. En korter, met een beetje geluk is de bui zo dadelijk over en dan kunnen we naar het strand!